Ég hef verið sviptur kosningarétti!

Á Íslandi eru tæplega fimm þúsund sjómenn, einhverjir eru í styttri
túrum en aðrir hafast við í löngum útiverum á sjó, allt upp í 40 daga.
Á sama tíma er kosið til stjórnlagaþings og er
utankjörfundaratkvæðagreiðsla aðeins opin í 16 daga. Það gefur því
auga leið að margir sjómenn hafa verið útilokaðir frá lýðræðislegri
þátttöku í íslensku samfélagi.

Þetta er sérstaklega alvarlegt í ljósi þess að á komandi
stjórnlagaþingi verður fjallað um auðlindir Íslands, sameign á þeim og
nýtingarrétt. Þar með talið fiskinn, grunnstoð atvinnu sjómanna.

Ég er einn þeirra sem er í framboði til stjórnlagaþings. Þá er ég
jafnframt einn af þeim sem hefur verið sviptur kosningarétti, þar sem
ég verð á sjó á kjördag. Veiðiferðin hófst 29. október eða tólf dögum
áður en kosningar hófust og veiðiferðinni líkur ekki fyrr en 28.
nóvember, eða daginn eftir kosningar. Því hef ég ekki einu sinni kost
á því að kjósa sjálfan mig í komandi kosningum.

Það hafa margir sjómenn sett sig í samband við mig og lýst yfir
stuðningi við framboð mitt án þess þó að geta kosið mig. Því er ljóst
að ég mun tapa mörgum atkvæðum, eingöngu fyrir vanhugsaða framkvæmd
kosninganna.

Allt tal um að jafnt vægi atkvæða verður hálf kjánalegt þegar horft er
til þess að ekki sé tryggt að allir landsmenn geti mætt á kjörstað.
Það er óviðunandi að vera útskúfaður frá lýðræðislegri þátttöku sökum
vinnu sinnar.

Nái ég kjöri til stjórnlagaþings mun ég beita mér fyrir því að allir
hafa jafnan rétt til kosninga, óháð búsetu, starfi eða fötlun.

Eyþór Jóvinsson – 3029
Á Vestfjarðamiðum
www.jovinsson.is

Framlag til Fjölskylduhjálpar og kosningabarátta fjarri Reykjavík

Þegar ég tók þá ákvörðun að gefa kost á mér til setu á stjórnlagaþingi,lagði ég 50 þúsund krónur til hliðar sem ég ætlaði að nota til að kynna framboð mitt, stefnumál og hugsjónir. Enda með öllu óþekktur í íslensku samfélagi.

 

Þegar ljóst var að frambjóðendur myndu verða 523 þá varð það einnig ljóst að kosningabaráttan myndi verða erfið. Það hefur heldur betur komið á daginn, því á meðal þessara rúmlega 500 frambjóðenda eru margir þjóðkunnir menn, atvinnubloggarar og aðrir sem hafa greiðan aðgang að fjölmiðlum. Þá hafa einnig nokkrir frambjóðendur kosið að leggja gríðarlega fjármuni í kosningabaráttuna, í von um sæti á stjórnlagaþingi.

 

Það er ljóst að mínar hóflegu 50 þúsund krónur mega sín lítils í slíkri baráttu. Því hef ég ákveðið að hætta kaupum á auglýsingum og kynningarefni og finna betri not fyrir peninginn. Því ætla ég að færa Fjölskylduhjálpinni á Akureyri 50 þúsund krónur að gjöf til aðstoðar við fátæka á Íslandi. Það er einlæg sannfæring mín um að peningarnir muni reynst þeim betur en mér.

 

Í aðdragana stjórnlagaþings hef ég orðið enn sannfærðari um að persónukjör án þátttöku stjórnmálaflokka sé slæm leið til að velja menn á Alþingi. Það er skiljanlegt að það ríki mikil reiði í garð stjórnmálaflokka og traust til þeirra og Alþingis í heild sé orðið lítið. Því eru háværar kröfur um að taka upp persónukjör. En við megum ekki láta stundarreiði byrgja okkur sýn á mikilvægu hlutverki stjórnmálaflokka.

 

Stjórnmálaflokkar eru vettvangur fyrir fólk með svipaðar skoðanir og hugsjónir, þar geta menn sameinað kraft sinn til að knýja fram mikilvæg umbótamál. Af þeim 523 sem eru í framboði til stjórnlagaþings hafa margir áþekkar skoðanir. Sjálfur hef ég fengið fjöldann allan af pósti frá öðrum frambjóðendum þar sem mér er boðið samstarf, annaðhvort á grundvelli skoðana, aldurs eða búsetu. Þar sem aðrir frambjóðendur vilja samnýta kraft okkar til að koma okkar málum á framfæri.

 

Þá kvarta margir kjósendur yfir því að það sé ógerningur að kynna sér alla frambjóðendur og fyrir hvað þeir standa. Með stjórnmálaflokkum hafa kjósendur skýrara val sem auðveldar þeim að finna það stjórnmálaafl sem rímar best við skoðanir þeirra.

 

Þá er einnig hávær umræða um að gera landið að einu kjördæmi, þar sem öll atkvæði vega jafnþungt. Að sjálfsögðu eiga öll atkvæði að hafa sama vægi en reynsla mín af kosningabaráttu í einu kjördæmi er ekki góð. Ég hef fengið fjölda boða um kynningarfundi og samkomur þar sem frambjóðendum býðst að koma og kynna sig og sín málefni. Undantekningarlaust hafa þessir fundir verið haldnir í Reykjavík. Þar sem ég er ekki staddur í Reykjavík, hef ég þurft að afþakka öll slík boð og þar með orðið af góðri og ódýrri kynningu.

 

Verður það sama upp á teningnum í komandi alþingiskosningum ef landið verður gert að einu kjördæmi? Að það verði ógjörningur að bjóða sig fram nema að hafa fasta búsetu í Reykjavík, þar sem flestir kjósendur eru?

 

Ég vil fara varlega í breytingar á stjórnarskránni. Hófsemi og skynsemi á að leiða það starf en ekki ofsi og reiði. Að kollvarpa kosningakerfinu, grunnstoð lýðræðisins, fylgir mikil ábyrgð. Vissulega er ég opinn fyrir því gera einhverjar breytingar, til að mynda með því að auka vægi útstrikana og veita kjósendum meira vald í uppröðun lista. Það má jafnvel opna að einhverju leyti persónukjör samhliða flokkskjöri eða kjósa þvert á flokka.

 

Í grunninn er það ekki kosningakerfið sem hefur brugðist okkur, heldur núverandi stjórnmálaflokkar. Nú býðst okkur einstakt tækifæri til að endurskrifa stjórnarskrána með það að leiðarljósi að skilgreina hlutverk stjórnmálaflokka, valdheimildir þeirra og verksvið.

 

 

Að gefnu tilefni skal það tekið fram að ég er ekki tengdur neinum stjórnmálaflokki og hef aldrei verið.

Einfaldar lausnir á flóknum vandamálum

Í skjóli nætur, á hátindi góðærisins 2008, læddist ég ásamt tveimur öðrum piltum, um miðbæ Reykjavíkur, vopnaður penslum og hvítri málningu. Markmiðið næturinnar var að fegra borgina, losa Laugaveginn við leiðinda veggjakrot. Við tókum málin í okkar hendur á meðan borgarbúar sváfu og borgaryfirvöld með málin í nefnd og frekari skoðun.

Verkið var hvorki erfitt né kostnaðarsamt, tveggja klukkutíma göngutúr niður Laugaveginn og á leiðinni til baka máluðum við jafnvel aðra umferð á nokkra staði.

Þetta framtak okkar vakti skiljanlega mikla athygli og fengum við mikið lof fyrir.  Borgarstjóri þurfti að svara fyrir þennan verknað daginn eftir, koma með pólitískar afsakanir hvers vegna þetta hafði ekki verið gert fyrr og lofa að bæta úr málunum, sem hann að lokum gerði. Borgin hlaut að lokum alþjóðleg verðlaun fyrir frábæran árangur við hreinsun miðborgar Reykjavíkur.

En hvað þurfti til, það þurfti bara þrjá unga menn til að sýna fram á einfaldleikann við að leysa þetta vandamál. Stjórnsýslan virðist vera einkar lagin við að flækja einföldustu mál. Unga kynslóðin í landinu er orðin leið á þessum stjórnsýsluleikjum og vill fá ákveðnari aðgerðir og framkvæmdir.

Það er síður en svo að okkur standi á sama um það samfélag sem við búum í. Við erum nú einu sinni framtíð landsins. Unga kynslóðin er að leggja grunn að því samfélagi sem við viljum búa í næstu 80 árin, grunn að því samfélagi sem að við viljum að börnin okkar alist upp í.

Við höfum nefnilega margt til málanna að leggja. Við erum snjöll við að finna nýjar leiðir og frumlegar aðferðir við að leysa þau vandamál sem til staðar eru: Einfaldar lausnir á flóknum vandamálum.

Því er mikilvægt að unga kynslóðin, með sinn ferskleika, nái kjöri til stjórnlagaþings. Þannig má semja stjórnarskrá til framtíðar, fyrir framtíðaríbúa þessa lands.

Kjósum ungt fólk til áhrifa við gerð nýrrar stjórnarskrár.

 

Höfundur er frambjóðandi nr: 3029

Eyþór Jóvinsson

www.jovinsson.is